ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
دوستی نام قشنگی است به یادت بسپار م تا که یادت نرود آنچه میان من و توست.
شب است و در به در کوچه های پر دردم/ فقیر و خسته به دنبال دوست می گردم / اسیر ظلمتم ... رفیق کجا ماندی ؟ / من به اعتبار تو فانوس نیاوردم
نوشته های روی شن ، مهمان اولین موج دریایند ، اما حکاکی های روی سنگ ، مهمان دائمی تاریخند ، و دوستان خوب حکشدگان روی قلبند و ماندگاران ابدی.
خدابا ! همه از تو می خواهند (بدهی) من از تو می خواهم ( بگیری) خستگی ، دلتنگی و غصه ها رو ازلحظه لحظه روزگار همه ی آنهایی که دوستشان دارم.
در لحظه ی دل شکستگی ، دلت را به خدا بده . او بهترین مونس است همیشه برای تو وقت دارد و هیچ گاه دل تو را نمی شکند .
فراموش کردن تو هنر می خواهد و من بی هنر ترین انسانم . . .
محبت نه حساب است که مسدود شود نه چراغ است که بی نور شو در امن ترین گوشه ی قلبم آنجا که خبر از وفاست ، باور کن که همیشه یادت می درخشد.
هر که یادش یاد ماست ، سرور و سالار ماست یاد او درمان ما و مهر او در قلب ماست .
تنگی دل از ضعف دل نیست ، بلکه از ارزش کسی است کهه لایق اون دلتنگیه .
شاهزاده ی عشقی که غلامت شده ام / پایبند تو اسیر دامت شده ام / گویند کبوتری وفادار تر از طوقی نیست / طوقی صفتم جلد مرامت شده ام.
پشت ان پنجره ی رو به افق ، پشت دروازه ی تردید و خیال ،لا به لای تن عریانی بید ، من در اندیشه ی آنم که تو را وقت دلتنگی خود دارم بس .
هر چیز را نگه داشتم روزی از دستم رفت ، اما هر چیز را به خدا سپردم برای همیشه ماند . شاد بودنت را و سلامتی ات را به خدا می سپارم.
دوست داشتن خوبان همیشه گفتنی نیست ، گاه سکوت است و گاه نگاه و دعا . به رسم سپاس نوشتم که بدانی عزیزی
روی خرابترین خرابه های تخت جمشید می نویسم خرابتونم
یادها فراموش نخواهند شد حتی با اجبار و دوستی ها ماندنی اند حتی با سکوت . . .
در سرای گل فروشان گرچه گل بسیار است / چون تو گل پیدا نمودن مشکل و دشوار است
فرق نمی کنه حکم چی باشه رفیق . تو همیشه لازمی
عاقبت گر عمر باشد ماندگار / می گذارم این سخن را یادگار / می نویسم روی کوه بیستون / زنده باد یاران خوب روزگار
عادتم داده صفای تو که یادت باشم / یاد آن معرفت و مهر و مرامت باشم . از برای همه لطفی که بدیدم از تو / کمترین کار همین است که یادت باشم